Niepokalana - Gdzie Obejrzeć Cały Film Online

Zastanawiasz się Gdzie obejrzeć Niepokalana (2024) cały film online?

Chodźmy na „Omen: Początek”! Mamy „Omen: Początek” w domu. Imię jego – „Niepokalana”.

A skoro mówimy językiem memów, podobieństwa filmu Michaela Mohana do dzieła Arkashy Stevenson są zbyt znaczące, by spać spokojnie. Amerykańska nowicjuszka przybywa do włoskiego zakonu? Zgadza się. Znajduje przyjaciółkę w niepokornej zakonnicy? Owszem. Jedna z sióstr popełnia samobójstwo? Zgadliście. Główna bohaterka w tajemniczych okolicznościach zachodzi w ciążę? Jeszcze jak! Kluczowa różnica – wiecie, żeby facetka się nie skapnęła – jest taka, że noworodki stoją w przeciwnych narożnikach sporu Nieba z Piekłem.

Fabuła i tematyka

Fakt, że „Niepokalana” nie grzeszy oryginalnością, nie jest przecież równoznaczny z brakiem potencjału na przyzwoity horror. Wdzięcznym tematem mogłyby być choćby fizjologiczne objawy ciąży – tyle że scenarzysta-debiutant Andrew Lobel zdaje się znać jedynie najpopularniejsze klisze, takie jak wymioty, rosnący brzuch i wypadające zęby. Jego desperackie próby naśladowania mistrzów gatunku, takich jak Roman Polański z „Dziecka Rosemary” czy francuski duet Alexandre Bustillo i Julien Maury, znani z „Najścia”, niestety niewiele mu pomagają. Lobel spogląda w ich stronę, jakby szukał ratunku, ale jego opowieść mimo to rodzi się w bólach i cierpi na brak głębi.

Scenariusz wydaje się pominąć absolutnie wszystkie interesujące aspekty historii, co właściwie zasługuje na podziw – w pewnym sensie to prawdziwe osiągnięcie, że udało się uniknąć jakiejkolwiek świeżości czy oryginalności. Zamiast eksplorować bogactwo emocji i złożoności, jakie niesie ze sobą ciąża, Lobel powierzchownie traktuje temat, sprowadzając go do tanich efektów i przewidywalnych zwrotów akcji. W rezultacie widzowie zostają z poczuciem, że przegapiono okazję do stworzenia czegoś naprawdę intrygującego i przerażającego.

Aktorstwo i postacie

Symboliczne odebranie głosu granej przez Sydney Sweeney Cecilii – dziewczyna uczy się włoskiego, ale z marnym skutkiem – mści się zarówno na fabule, jak i na odtwórczyni tytułowej roli. Jako współczesna Maryja bohaterka mogłaby wstrząsnąć w posadach kościelną hierarchią lub – wzorem twórców „Omenu: Początku”, Stevenson i Tima Smitha – podjąć temat wykorzystywania przez duchowieństwo kobiecych ciał (wszak w dobie dyskusji o świadomej zgodzie słowa „Oto ja, służebnica Pańska” brzmią mniej entuzjastycznie, niż życzyliby sobie tego katecheci). Sweeney nie ma na to szans, bo jej postać przez większość czasu po prostu biernie przyjmuje to, co się z nią (i wokół niej) dzieje. Gdy zostaje dosłownie wyniesiona na ołtarze i przez chwilę patrzy prosto w kamerę, mamy wrażenie, że to nie tyle protagonistka, co aktorka niemo woła o pomoc. Współczujemy ci, Sydney.

Reżyseria i tonacja

Jak na przyszłą zakonnicę, zdeterminowaną, by poddać się woli Bożej, Cecilia prowadzi zadziwiająco ubogie życie duchowe – albo twórcy postanowili nam oszczędzić szczegółów. Wygląda na to, że jej wewnętrzne zmagania, oczekiwania i refleksje duchowe zostały zepchnięte na dalszy plan, co sprawia, że jej postać wydaje się mało autentyczna. Tymczasem jej nietypowa seksualna relacja z Chrystusem, nawiązana poprzez ciążę, stanowi doskonałą okazję do przełamywania tabu. To właśnie ten aspekt filmu świetnie oddała Rose Glass w „Saint Maud”, gdzie granice między wiarą a obsesją zostały przedstawione z niepokojącą precyzją.

Reżyser Michael Mohan również podejmuje próbę eksploracji relacji między wiarą a nowoczesną technologią, jednak jego podejście wydaje się powierzchowne. Wprowadzając dekoracje w postaci słoików ze zdeformowanymi płodami, próbuje wzbudzić w widzach szok i kontrowersję, ale wydaje się, że brakuje mu głębszego zrozumienia tematu. Ot, nawet boski materiał genetyczny nie gwarantuje powodzenia w rozwoju płodowym – to stwierdzenie, które mogłoby być punktem wyjścia do głębszej refleksji nad naturą wiary i nauki, ale w filmie Mohana pozostaje jedynie sugestywnym rekwizytem.

Kinematografia i efekty specjalne

Postać diabolicznego księdza-genetyka (Álvaro Morte), który w przyklasztornych katakumbach znajduje idealne miejsce dla niemoralnych eksperymentów, jest tyleż tragiczna, co absurdalna. Dla każdego, kto zna zdanie Kościoła Katolickiego na temat procedury in vitro, bohater ten będzie po prostu niewiarygodny. Wyznawcy Jezusa poczują się dodatkowo urażeni. Wyznawcy nauki uznają za cud fakt, że choć po implantacji zarodka bohaterka właściwie zostaje pozostawiona sama sobie, ciąża najwyraźniej rozwija się prawidłowo.

Montaż i tempo

Rzecz jasna, dostęp do najnowocześniejszej technologii nie przeszkadza Kościołowi mentalnie tkwić w średniowieczu. W idei miłości wyrażanej poprzez cierpienie – coś, co Matka Teresa z Kalkuty zdaje się szczególnie cenić – Mohan znajduje pretekst do korzystania z estetyki gore i konwencji slashera. Niestety, poza obrażaniem tzw. uczuć religijnych, nie ma właściwie nic do powiedzenia. Jego jedynym celem wydaje się być wywołanie szoku, co czasem udaje mu się całkiem nieźle, a czasem kończy się komicznym efektem. Większość seansu upływa jednak na nudzie, ponieważ brakuje tu głębszej treści, która mogłaby przyciągnąć uwagę widza na dłużej.

Dialogi i wpływ emocjonalny

Dialogi są momentami drętwe i bez wyrazu. Film miał potencjał do eksplorowania głębszych emocji i konfliktów wewnętrznych bohaterów, ale niestety nie udało mu się go w pełni wykorzystać. Sydney Sweeney stara się nadać swojej postaci życie i głębię, ale dialogi często jej to uniemożliwiają.

Podsumowując, „Niepokalana” miała wiele obiecujących elementów – kontrowersyjna tematyka, możliwość zagłębiania się w psychologiczne aspekty wiary i modernizacji technologii – jednak finalnie przekształca się w coś powierzchownego i nieprzekonującego.

Gdzie obejrzeć cały film online?

Zastanawiasz się gdzie obejrzeć Niepokalana (2024) cały film online? Warto skorzystać z wyszukiwarki linków do filmów i seriali.